کد مطلب:153742
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:247
امر به معروف و نهی از منکر
بزرگترین انگیزه قیام امام ابی عبدالله الحسین علیه السلام مسئله امر به معروف و نهی از منكر است كه این دو از مهمترین اركان دین است و امام (ع) در درجه اول مسئول اجراء این امر مهم اسلامی است.
چنانكه در وصیت به برادرش محمد بن حنفیه اعلان فرمود: انی لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا ظالما و لا مفسدا و انما خرجت بطلب الاصلاح فی امة جدی، ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنكر [1] .
«قیام من بر مبنای تمایلات نفسانی نیست، من به منظور طغیان و فساد و تباهی و ستم خروج نمی كنم بلكه انگیزه ام اصلاح امت جدم رسول خدا است و مقصود و منظورم امر به معروف و نهی از منكر است».
چون بنی امیه این دو ركن بزرگ و مهم اسلامی را متزلزل ساخته بودند كه نه تنها امر به معروف و نهی از منكر متروك گشته بود بلكه معروف منكر و منكر معروف تلقی می شد و امام علیه السلام در این مسیر مكرر به این حقیقت اشاره فرمود كه اولین بار در سخنرانی حضرت در منزل ذی حسم و برخورد با حر و سپاهیانش فرمود: الا ترون ان الحق لا یعمل به و ان الباطل لا یتناهی عنه لیرغب المومن فی لقاء ربه محقا [2] .
«مگر نمی بینید كه به حق عمل نمی شود و از باطل جلوگیری نمی شود مؤمن باید برای اجراء این مهم مشتاق دیدار پروردگار باشد».
و لذا حسین (ع) به میدان جهاد قدم نهاد تا این اساس و پایه مهم اسلامی را استوار
سازد و اسلام محكم و مستحكم بماند.
[1] حيات الحسين ج 2 ص 264 - بلاغة الحسين ص 64.
[2] حيات الحسين ج 3 ص 98 - نفس المهموم ص 191 - بلاغة الحسين ص 25.